شقایق
همراهی خدا با انسان مثل نفس کشیدن است: آرام، همیشگی، نزدیک!بایگانیِ سپتامبر 14, 2008
فضای اندیشیدن
سلام
امیر خان زیر نوشته «اول دفتر» مطلب قشنگی در مورد انواع گدا! نوشته‌اند که خوب من ربطش را به خودم خیلی نفهمیدم!
آخرش که خیلی سگالیدم! گفتم شاید من از نوع سوم هستم! خودتان بروید بخوانید و نظر بدهید.
این هم مطلب زیبایی از مرحوم دکتر شریعتی که امیر فرستاده بود:
دكتر شريعتي مي‌نويسد:
كساني هستند كه فضاي انديشيدن آنها بر پول است، مگر نمي‌بينيم كساني را كه امروز با پدرزنشان ازدواج مي‌كنند، اين مگر براي پول نيست؟
نه دوست داشتن، نه عشق، بلكه بر اساس مقدار پول يا مثلا تعداد قوم و خويش كه همسرش دارد. كسي كه اين محاسبه را مي‌كند حتي احساسات غريزي حيوان را هم ندارد.
براي اينكه وقتي يك حيوان نر و ماده به هم مي‌چسبند، مي‌خواهند غريزه جنسي‌شان را ارضاء كنند، همان غريزه باز هم معنوي‌تر از اين كاسبي است، هيچ وقت يك الاغ نر به خاطر پالان الاغ ماده و يا به خاطر قاليچه و امثالهم به طرف آن كشش پيدا نمي‌كند، وقتي انسان فضاي انديشه‌اش تا اين حد سقوط مي‌كند، از الاغ هم پايين‌تر است!
نقش درمانی وبلاگ‌نویسی
ساینتفیک امریکن– دانشمندان و نویسندگان مدتها است که متوجه فواید درمانی نوشتن در مورد تجربیات شخصی، افکار و احساسات شده‌اند. اما جدا از کارکردی که نوشتن در رفع تنش‌ها و کنار آمدن با آن دارد، اثرات فیزیولوژیکی هم در بدن ایجاد می‌کند. مطالعات نشان می‌دهند که نوشتن حافظه و کیفیت خواب را بهبود می‌بخشد، سیستم ایمنی سلولی را تقویت می‌کند، در بیماران مبتلا به ایدز تعداد ویروس‌ها را کاهش می‌دهد و حتی بهبود بعد از اعمال جراحی را تسریع می‌کند.
بر اساس تحقیقی که نتایج در آن شماره فوریه مجله انکولوژیست به چاپ رسیده است، بیمارانی که قبل از شروع مراحل درمانی شروع به نوشتن کرده بودند، نسبت به بیمارانی که نمی‌نوشتند به مراتب قدرت بدنی و ذهنی بهتری داشتند و احساس بهبودی بیشتری می‌کردند. این تحقیق روی 71 بیمار مبتلا به لوسمی و لنفوم انجام شده بود و در آن از این بیماران خواسته شده بود که در فعالیت‌های منظم نوشتاری شرکت کنند.
انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستند و رفتارهای متفاوتی نسبت به تنش‌ها از خود بروز می‌دهند، یکی از این واکنش‌ها در قبال تجربیات توأم با تنش که بیماری هم یکی از آنهاست، شکوه و شکایت است. آلیس فلاهرتی (Alice Flaherty) یک دانشمند سیستم عصبی در دانشگاه هاروارد و بیمارستان ماساچوست، عقیده دارد که وبلاگ‌نویسی در مورد رنج‌ها و تنش‌ها، کارکرد مشابهی دارد.
مکانیسمی که نوشتن و وبلاگ‌نویسی با آن به بیماران کمک می‌کند، به درستی شناخته شده نیست و تلاش‌های زیادی در جهت شناخت این مکانیسم صورت می‌گیرد، اما طریقه تأثیر نوشتن، هر چه که باشد، مسلم این است که در حال حاضر بسیاری از بیمارانی که تشخیص سرطان و یا بیماری‌های وخیم دیگری در آنها داده شده است، در وبلاگشان به دنبال تسلی می‌گردند و این تسلی را در آن پیدا می‌کنند.
نانسی مورگان -یکی از محققان مقاله به چاپ رسیده در انکولوژیست- می‌خواهد که فعالیت‌های نوشتن را به برنامه‌های حمایتی بیماران مبتلا به سرطان اضافه کند.
از زمانی که پزشکان متوجه ارزش درمانی وبلاگ‌نویسی شده‌اند، بعضی از بیمارستان‌ها در سایت‌هایشان، وبلاگ‌های بیماران را میزبانی می‌کنند. وبلاگ‌نویسی بر نوشتن معمولی برتری‌هایی دارد، چرا که بیماران را به هم مرتبط می‌کند و به آنها امکان می‌دهد، در مورد تجربیات مشترکشان گفتگو کنند و یک جامعه مجازی بسازند.
منبع: گروه ایران-ایران در یاهو
شقایق 
